این فیلم جز چند نکته فلسفی که از زبان آن پسر روستائی ادا میشود چیز خاصی در چنته ندارد.اصرار پوشیدن لباس سنتی از طرف خانم شیوا در صورتی که ما در طول فیلمبرداری از صحنه اصلا طاهره رو ندیدیم وفقط صدایش ضبط میشد مشخص نشد.ضمنا در آخر فیلم هیچ تعلیقی ایجاد نشد چون نتیجه مشخص بود. در صحنه صحبت کارگردان با آشپز حسین حس کرد که دارند او را مسخره میکنند ولی در مقابل هیچ واکنشی نشان نداد در صورتیکه با ان تیپ شخصیتی حسین به دور از انتظار بود.حسین با توجه به سابقه کارگری ساختمانی به فکر ساخت خانه نبود و به فکر خرید خانه بود و از کار نکردن در کار کارگری کوتاه نیامد. معمولا فیلمنامه نویسانی که موضوع کم می یارن یا حوصله خلق موضوع تازه ای ندارن راحت ترین چیز که استفاده ابزاری از صحنه فیلمسازی است استفاده میکنند در هر حال غیر از چند صحنه مثل نشست در وانت و صحنه آخر فیلم چیز خاصی مستفاد نمیشه.